Miro

Chris sliep nu al een tijdje, als het tenminste slapen was. Ik hoopte dat het slapen was. Ik durfde Chris niet in de steek te laten, maar ik voelde me erg nutteloos. Om me heen zag ik mensen van alles doen. Ik zag zelfs iemand de tassen afzoeken op zoek naar ... op zoek naar wat eigenlijk? Ik keek een tijdje hoe de man door de tassen zocht. Toen hij een paar tassen verder was, herkende ik iets wat hij in zijn hand hield. "Hé!" riep ik. Verschillende mensen keken om. Ik schraapte mijn keel en riep nog een keer. "Hé!" De man keek om, met een schuldig hoofd. "Achter de tas die je nu aan het doorzoeken bent," de man legde mijn rode jurkje met een onschuldige blik terug in de tas, "staat een kooi met een laken erover. Kun je die hier brengen?" De man keek even en zag al snel wat ik bedoelde. Met een glimlach bracht hij het naar mij. Toen hij me de kooi overhandigde was het net of hij een kleine buiging maakte, wat makkelijk verklaard kon worden door het feit dat ik op de grond zat. "Ik was aan het zoeken naar eten," zei hij. "Ik ben Dwight." Ik glimlachte terug en zette de kooi op het zand om zijn uitgestoken hand te beantwoorden. "Miro. Aangenaam je te ontmoeten," zei ik en bijna had ik zelf een buiging gemaakt. Ik vond Dwight meteen aardig. Hij was zo'n persoon die een goede sfeer met zich mee bracht, in elke situatie. "Al eten gevonden?" "Nee. Wel een hoop onzin. Niet te geloven wat mensen meenemen zeg." Hij grijnsde. "Wat zit er in de kooi?" Nu was het mijn beurt om te grijnzen. Als hij dacht onzin gezien te hebben in de tassen, zou hij dit zeker leuk vinden. Ik legde Chris' hoofd voorzichtig neer en ging staan. Met een hoop bravoure pakte ik het laken en met een ruk trok ik het weg. Jack - want die zat natuurlijk in de kooi - haalde een slaperige kop uit zijn veren. Afwachtend keek ik naar Dwight. Die was één en al oog voor mijn papegaai. Hij bekeek hem van alle kanten en leek zich af te vragen of hij zou bijten als hij zijn vinger door de tralies stak. "Wil je hem even vasthouden?" Ik glimlachte om Dwight's enthousiaste hoofd en maakte het deurtje van de kooi open. Jack was ondertussen wakker en bekeek Dwight nieuwsgierig. Hij kende iedereen waar ik regelmatig mee praatte, maar deze man had hij nog nooit gezien. Volgens mij vond hij hem ook wel aardig. Ik zette Jack op Dwight's schouder en hij begon achter zijn hoofd langs over zijn schouders te paraderen. Ik schoot in de lach toen Dwight zijn hoofd zover probeerde te draaien dat hij Jack kon zien, maar daarbij zijn evenwicht verloor. Hij plofte in het zand en plukte een geschrokken Jack uit zijn haar. Ik moest nog harder lachen om Jack's kop. "Zo zo. Ik zie dat jullie het wel naar je zin hebben hier," hoorde ik een donkere stem achter me zeggen. Geschrokken draaide ik me om en stond oog in oog met een nors-kijkende man. De man keek me met een doordringende blik aan en gaf me op de één of andere manier het gevoel dat ik iets verkeerds had gedaan. Snel pakte ik Jack terug en zette hem op mijn eigen schouder. De man draaide zich naar Dwight. "Zou jij niet de tassen doorzoeken voor eten?" De man wierp een dreigende blik op mij en trok Dwight overeind. "Kom op, maak je zelf eens nuttig." "Jij ook," zei hij, me geen blik waardig meer keurend. Hij gaf Dwight een grote duw terug naar de tassen.